april 2021
Madame (column)

Madame

Bernadette eet niet meer, alleen water of thee verdraagt ze nog. Ergens op de weg die het voedsel aflegt, is er een blokkade. Er zou een grote etenswaren-opstopping ontstaan wanneer ze wél eet. En bij zo'n ophoping wordt mevrouw misselijk. Wat erger is: het eten maakt dan rechtsomkeer. Bernadette heeft zo te zien al langere tijd niet gegeten. Ze ziet er broos uit, bijna doorschijnend.

Als ik de trap afkom, hoor ik Bernadette in rap Frans telefoneren. In het voorbijgaan zie ik haar genieten. Ze praat honderduit, ligt lekker in haar bed. Chique nachtpon. Net kapsel. Eigenlijk is alles netjes aan Bernadette. Ze spreekt ook onberispelijk Nederlands. 'Waar zou ze vandaan komen?', vraag ik me af. Maar voor ik daar een antwoord op kan bedenken, hoor ik haar roepen: 'Madame... madame!' Ze roept mij. En dan praat ze Nederlands en Frans door elkaar, ik kan er eigenlijk niks van maken. Dan lacht ze en vraagt ze op haar keurige manier of ik de telefoon wil terugzetten. Ze vertelt dat sommigen denken dat ze niet meer helemaal 'bij' is. 'Maar dat ben ik wel hoor!', verzekert ze me. 'Kind, ga eens even zitten!'

Bernadette is jarenlang gouvernante geweest, vertelt ze, op een kasteel in Frankrijk bij iemand met een hoge militaire rang. 'Ja kind,' zegt ze, 'en daar kwam vaak voornaam bezoek, hoor, ook prins Bernhard heb ik daar ontmoet. En er waren soms feesten daar op dat kasteel, een balzaal vol rijke mensen in hele chique kleren, práchtig gewoon!'

Ik droom een beetje weg en in mijn fantasie ben ik een paar eeuwen terug; ik zie een heus kostuumdrama met gouvernante Bernadette in de hoofdrol. En dan hoor ik: 'Ik heb eigenlijk toch zóóó'n zin in chocola, wil jij mij 3 Choca-vlokjes geven?'

O jee, dat is eten en dat mag ze niet. Wat moet ik nou. Dadelijk wordt ze misselijk en dan.... 'Nee hoor, kind, ik zie wel dat je twijfelt, maar dit mag echt wel, want die vlokjes smelten zo langzaam, daar krijg ik echt geen last van.' Ik geef Bernadette haar chocolaatjes. 'Mmmm, ik ben zó blij, lieve kind, en onthoud maar: als ik straks doodga, dan is het niet jouw schuld.' Daar gaan de vlokjes en Bernadette doet gauw haar mond dicht en sluit haar ogen, want dan zijn de 'bonbons' nog lekkerder!